Browar - jak założyć

Szkło do piwa jako naczynie wyszynkowe – najważniejsze regulacje

Szkło do piwa jako naczynie wyszynkowe  – najważniejsze regulacje

Jednym z bardziej osobliwych aspektów ruchu piwowarstwa rzemieślniczego jest promowanie spożywania piwa w odpowiednich naczyniach. Kraft odszedł od popularnego niegdyś spożywania alkoholu bezpośrednio z butelki lub z puszki, a dookoła doboru szkła zbudował całą otoczkę i kulturę. Obecnie każdy szanujący się browar ma w ofercie unikalny wzór szła ze swoim logo, który sprzedaje m.in. na festiwalach czy pubach. Czy jednak kwestia szkieł do piwa jest prawnie obojętna?

Oczywiście, że nie jest! Przecież gdyby była obojętna to by tego wpisu nie było. Czemu obojętna nie jest? Odpowiedź jest właściwie ta sama co zawsze. Szkło jest sprzedawane konsumentom, a w tym szkle ma być spożywanie piwo, które obok tego że jest alkoholem jest też żywnością. Stąd też pewne wymogi prawne spełniać musi. Podzielmy sobie te rozważania na dwa aspekty.

Szkło do piwa wymogi prawne. 

Kwestia pierwsza wymagania ogóle

Mógłbym tutaj dać przydługi opis jakim wymaganiom ogólnym muszą podlegać produkowane naczynia przeznaczone do kontaktu z żywnością. Nie uważam jednak, że miałoby to sens w tym akurat artykule. Wszak większość szkła browary zamawiają bezpośrednio u producentów i to producentów właśnie obejmuje szereg obowiązków związanych z całym procesem produkcyjnym takich naczyń. Browar interesować powinno tylko, czy szkło może sprzedawać dalej. Postaram się skupić na aspekcie dotyczącym na co browar powinien zwrócić uwagę kupując szkło do piwa od producenta i dystrybutora, pod kątem jego ewentualnej odpowiedzialności.

Po pierwsze, tak samo jak w przypadku samego piwa istnieją wymogi co do etykietowania, krótko mówiąc co powinno znaleźć się na wprowadzanym do obrotu szkle, czy innym naczyniu przeznaczonym do kontaktu z żywnością. Są to:

Informację „do kontaktu z żywnością” lub szczególne wskazówki dotyczące ich używania, takie jak ekspres do kawy, butelka do wina, łyżka do zupy lub symbol. Z tym, że nie jest to wymagane w przypadku wyrobów, które, ze względu na swoje właściwości, są w sposób oczywisty przeznaczone do kontaktu z żywnością.

W przypadku standardowego szkła o typowym wzorze jak kufel, kieliszek, szklanka, goblet z takiego oznaczenia można zrezygnować, bowiem takie szkło samo w sobie świadczy o przeznaczeniu do kontaktu z żywnością. W przypadku atypowych wzorów, nie kojarzących się dla przeciętnego konsumenta z naczyniem do kontaktu z żywością, takie oznaczenie powinno się tam znaleźć. Niektórzy producenci dla pewnością zamieszczają taki symbol na wszystkich swoich produktach.

Jeżeli jest to konieczne, specjalne zalecenia, których należy przestrzegać w celu ich bezpiecznego i właściwego używania;

Ten obowiązek szkła do piwa nie dotyczy. Trudno bowiem uznać, że istnieje konieczność umieszczenia specjalnej instrukcji by właściwie spożywać piwo z szklanki.

Nazwę lub nazwę handlową oraz, w obydwu przypadkach, adres lub informację o siedzibie producenta, przetwórcy lub sprzedawcy odpowiedzialnego za wprowadzenie ich do obrotu i mającego siedzibę we Wspólnocie;

Ten zapis jest oczywisty, w przypadku szkła z krajów UE wystarczy nazwa i dane producenta wraz z jego adresem.

Odpowiednie oznakowanie lub oznaczenia identyfikacyjne zapewniające możliwość śledzenia drogi materiału lub wyrobu

Odpowiednie znakowanie, które w razie potrzeby ma pomóc prześledzić cały proces produkcyjny i handlowy.

Informacje powinny być widoczne, czytelne i nieusuwalne. Handel detaliczny materiałami i wyrobami jest zabroniony, jeśli informacje nie są podane w języku łatwo zrozumiałym dla nabywców.

Tutaj dochodzimy to najważniejszej kwestii, czyli tego jakie obowiązki ma się w przypadku sprzedaży takie szkła w tzw. detalu:

 

Na etapie sprzedaży detalicznej, informacje określone powyżej muszą znajdować się:

  1. na materiałach i wyrobach albo na ich opakowaniu;
    lub
  2. na etykietach umieszczonych na materiałach i wyrobach albo na ich opakowaniu;
    lub
  3. na wyraźnie widocznej dla nabywców ulotce umieszczonej w bezpośrednim sąsiedztwie materiałów i wyrobów; jednakże w przypadku informacji, o których mowa w ust. 1 lit. c), jest to możliwe jedynie w przypadkach, gdy z przyczyn technicznych informacja taka lub zawierająca ją etykieta nie może zostać umieszczona na materiałach lub wyrobach w fazie produkcji lub sprzedaży.

Oznacza to, że jeżeli stosownego oznakowania nie ma to powinno znaleźć się na etykiecie albo opakowaniu. Względnie w drodze wyjątku dopuszczalne jest umieszczenie obok ulotki zawierającej te dane, gdy nie jest możliwe przedstawienie tej informacji na samym szkle albo opakowaniu (np. gdy jest opakowanie zbiorcze, a sprzedajemy szkło na sztuki). Wszystkie wymagane dane browar powinien otrzymać od producenta na opakowaniu, etykiecie albo na innych dokumentach towarzyszących.

Za naruszenie obowiązków przewidziana jest kara grzywny (nie ma górnej granicy takiej kwoty). Dotyczy to sprzedaży szkła dopuszczonego do kontaktu z żywnością ale bez prawidłowego oznaczenia, jak i sprzedaż szkła nie spełniającego wymagań do kontaktu z żywnością. Warto wiec zwrócić uwagę, że w razie wątpliwości czy dane szkło jest dopuszczone do kontaktu z żywnością, nie sprzedawać jako naczynia do podawania żywności ale np. jako ozdobę, wyrób kolekcjonerski – birofilski etc.

Sprzedaż szkła do bezpośredniej konsumpcji – naczynia wyszynkowe

Trochę inna jest sytuacja, w której szkło sprzedawane lub przeznaczone jest do bezpośrednio do podawania żywności. Trzeba po pierwsze zachować wszystkie przytoczone wyżej wymogi ale to nie wszystko. Chodzi bowiem o wszystkie naczynia w barach i restauracjach, a także szkło sprzedawane na festiwalach do których konsument może następnie kupować piwo. Z czego mało kto jest świadomy, w tych warunkach szkło do piwa jest uznawane za tzw. urządzenie pomiarowe jako naczynie wyszynkowe. Regulowane tymi samymi aktami prawnymi co urządzenia pomiarowe w browarze jak np. zbiorniki wyszynkowe, leżakowe czy tanki rozlewnicze.

 Cóż to jest naczynie wyszynkowe? Należy przez to rozumieć przyrząd pomiarowy przeznaczony do określania objętości cieczy sprzedawanej do bezpośredniej konsumpcji.

Czyli w przypadku serwowania piwa klientowi w pubie, na festiwalu, albo o sprzedawania takiego piwa klientowi trzeba pamiętać, że takie szkło obciążane jest szczególnymi obowiązkami.

Naszym aktem prawnym jest Rozporządzenie Ministra Rozwoju w sprawie wymagań dla przyrządów pomiarowych z dnia 2 czerwca 2016 r. (Dz.U. z 2016 r. poz. 815), które pozwolę sobie nazywać rozporządzeniem. Przepisów jest wiele, ale tych które interesują browary jest kilka. Kwestia szkła wygląda tak, że producent powinien dokonać oceny zgodności swojego produktu z Rozporządzeniem. Gdy tego dokona powinien umieścić na szkle odpowiednie symbole:

  1. Znak CE (oznaczającym zgodność z Rozporządzeniem)
  2. Dodatkowe oznakowanie metrologiczne, które składa się z dużej litery M i dwóch ostatnich cyfr roku, w którym zostało umieszczone na przyrządzie pomiarowym, otoczonych prostokątem, którego wysokość musi być równa wysokości oznakowania CE.
  3. Czterocyfrowa liczba, umieszczona poza prostokątem. Oznacza ona numer jednostki, która przebadała wyrób i stwierdziła jego bezpieczeństwo, podczas oceny zgodności przyrządu pomiarowego.
  4. Oznaczenie pojemności naczynia

 

 

 

 

 

Na naczyniu wyszynkowym bowiem:

  1. oznaczona jest w sposób wyraźny i trwały deklarowana pojemność nominalna;
  2. mogą być umieszczone wyraźne oznaczenia maksymalnie trzech pojemności tak, aby nie zasłaniały innych oznaczeń.

Krótko mówiąc na takim naczyniu muszą być zaznaczone kwestie dot. pojemności nominalnej.

Pojemność może być oznaczana tzw. kresą albo po tzw. krawędzi. Nie ma tutaj odgórnego narzucenia, który sposób wykazywania pojemności wybrać należy.

Ciekawostka:
Rozporządzenie przewiduje tzw. naczynie przenoszone – czyli naczynie wyszynkowe, z którego ciecz przelewana jest do innych naczyń bezpośrednio przed konsumpcją. Stosuje się je w przypadku podawania konsumentom napojów w naczyniach bez stosownego opomiarowania.

Te cztery (czasami trzy) elementy muszą być nadrukowane trwale i czytelnie na szkło. Ich obecność, a zwłaszcza znaku CE oznacza, że konsument ma pewność, że deklarowana pojemność szkła jest zbieżna z rzeczywistością. I tylko takie naczynia powinny być używane do bezpośredniego serwowania piwa konsumentom. Czemu? Przepisy bowiem przewidują surowe kary administracyjne, sięgające aż 20 tys. złotych.

W zasadzie dla browarów nie ma problemów – trzeba po prostu pilnować co i od kogo się kupuje. Po pierwsze by szkło posiadało dopuszczenie do kontaktu z żywnością, a w przypadku używania szkła do nalewania piwa na festiwalach i eventach dbać o to by była kresa z oznaczeniem pojemności i znak CE. Tyle i tylko tyle wystarczy.

Udostępnij

O autorze

Radca Prawny zajmujący się zagadnieniami z prawa alkoholowego, prawa podatkowego z zakresu produkcji alkoholu, prawa własności intelektualnej. Autor tekstów popularyzujących wiedzę prawną, nauczyciel akademicki.

2 komentarze

  1. Witam,
    W przypadku nalewania piwa z kega do szklanek jest dla mnie jasne, że szkło musi spełniać wymagania opisane w artykule.
    Jak sprawa się ma w przypadku przelewania piwa z butelki/puszki do szklanki? Czy też musi spełniać wymagania?
    Pozdrawiam

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.