Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wydał w zeszłym tygodniu wyrok, który jest symbolicznym ciosem w wielkie koncerny próbujące tanimi zabiegami uzyskać preferencyjną stawkę podatku akcyzowego. O co poszło i co to oznacza? Zapraszam do lektury!
Zgodnie z art. 4 ust. 2 dyrektywy Rady 92/83/EWG z dnia 19 października 1992 r. w sprawie harmonizacji struktury podatków akcyzowych od alkoholu i napojów alkoholowych Państwa Członkowskie mają prawo stosować do piwa produkowanego przez niezależne, małe browary obniżone stawki podatku akcyzowego, zróżnicowane zależnie od wielkości rocznej produkcji danych browarów.
Polski ustawodawca zdecydował się na stworzenie preferencyjnych stawek akcyzy dla małych browarów. Rozporządzenie ministra finansów z dnia 8 lutego 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego jest aktem prawnym ustalającym zasady korzystania z niższej akcyzy.
I tak:
Zwalnia się od akcyzy podatników produkujących piwo, którzy w roku kalendarzowym poprzedzającym rok podatkowy sprzedali:
- do 20 000 hl piwa – w wysokości 30,00 zł/hl
- do 70 000 hl piwa – w wysokości 15,00 zł/hl
- do 150 000 hl piwa – w wysokości 12,00 zł/hl
- do 200 000 hl piwa – w wysokości 9,00 zł/hl
nie więcej jednak niż 50% kwoty akcyzy. Zwolnienie jest realizowane przez obniżenie należnej kwoty akcyzy o kwotę przysługującego zwolnienia.
Przykład:
Browar wytwarza rocznie 19.000 hl piwa, o ekstrakcie 12 stopni plato. Stawka akcyzy wyniesie (7,79 zł *12 plato)*19.000 hl =1.776.120 złotych. Browar korzysta z preferencyjnej stawki z pkt 1 tj. (30 zł * 19.000 hl = 570.000 zł. Kwota ta nie przekracza 50% akcyzy, co prowadzi do wniosku, że koniec końców browar zapłaci akcyzę w wysokości 1.206.120 złotych.
Należy jednak zauważyć, że zwolnienie to stosuje się do podatników:
- prawnie i ekonomicznie niezależnych od innych przedsiębiorców wytwarzających piwo;
- posiadających miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w odrębnym miejscu niż inni przedsiębiorcy zajmujący się produkcją piwa;
- niewytwarzających piwa na podstawie licencji uzyskanych od innych przedsiębiorców.
TSUE w wyroku w sprawie C‑285/14 stwierdził, że dla celów stosowania obniżonego podatku akcyzowego na piwo, przewidziana w art. 4 ust. 2 dyrektywy Rady 92/83/EWG z dnia 19 października 1992 r. w sprawie harmonizacji struktury podatków akcyzowych od alkoholu i napojów alkoholowych, przesłanka, wedle której browar nie może działać na mocy licencji nie jest spełniona, jeżeli dany browar produkuje swe piwo zgodnie z porozumieniem upoważniającym go do posługiwania się znakami towarowymi i metodami produkcji podmiotu trzeciego.
Kwestia dotyczyła faktu, że pewien browar restauracyjny zawarł umowę z spółką – zrzeszającą browary. Na mocy umowy spółka w zamian za zgodę na wykorzystywanie swych znaków towarowych i szyldu, zobowiązała się przekazać browarowi restauracyjnemu swój know-how i w szczególności dostarczyć szczepy drożdży. W zamian browar zobowiązał się przestrzegać konkretnych postanowień, zawierających m.in. informacje dotyczące know-how i metody produkcji w mikrobrowarze. Ponadto browar miał obowiązek zaopatrywać się w niektóre produkty wyłącznie u spółki oraz uiszczać comiesięczna opłatę.
Co to oznacza? Że przykładowo Bracki Browar Zamkowy w Cieszynie (160.000 hl) mimo, że mógłby podlegać preferencyjnej akcyzie to jednak z racji powiązań z znacznie potężniejszymi browarami Grupy Żywiec nie będzie mógł skorzystać z niższych stawek podatku akcyzowego.
Orzeczenie potwierdza, że celem regulacji było wspieranie małych, lokalnych i niezależnych browarów i nic nie zapowiada by Unia Europejska miała od tej idei odejść. Wyrok to niekorzystny precedens dla dużych graczy, a potwierdzenie korzystnych regulacji dla małych browarów.
Jeden komentarz